W artykule przeprowadzono analizę techniczną aktualnie istniejących na rynku rozwiązań systemów transportowych dla „transportu innego szynowego” w rozumieniu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, tzn. innego niż transport kolejowy. Podsystemy transportowe analizowano pod względem technicznym i eksploatacyjno-funkcjonalnym. Przeprowadzono również identyfikację kluczowych i problematycznych zapisów w aktach prawnych dotyczących analizowanej klasy rozwiązań transportowych, w zakresie podsystemów infrastruktura i tabor. Obecny stan prawny w Polsce nie zabrania stosowania nietypowych w kraju (a z powodzeniem funkcjonujących w świecie) rozwiązań transportowych klasy lekkiego metra, jak monorail czy APM (Automated People Mover). Zaproponowano nowy podział transportu szynowego uwzględniający podobieństwa parametrów technicznych i eksploatacyjno-funkcjonalnych oraz podległość do organów nadzoru i bezpieczeństwa. Ze względu na podobieństwo uznano środki transportu poruszające się po jednej szynie (monorail) i APM jako odmiany lekkiego metra. Przedstawiono propozycję zmian i nowych zapisów w ustawach o znaczeni: uzupełniającym, ze względu na możliwości dopuszczenia nowych rozwiązań transportowych klasy lekkiego metra do eksploatacji w Polsce. Zmiany w prawodawstwie dotyczyć powinny wprowadzenia do ustaw nowych środków transportu jak lekkie metro, w tym monorail i APM, zdefiniowanych jako odmiany metra. Brak ogólnej definicji metra w ustawach o transporcie kolejowym i publicznym transporcie zbiorowym może w przyszłości utrudniać wprowadzenie nowych rozwiązań do realizacji w ramach projektów transportowych dużych miast. Stosowane aktualnie w polskim prawodawstwie definicje nie opisują wszystkich środków transportu, które są już powszechnie stosowane w wielu miejscach na świecie i Europie.