Artykuł jest poświęcony zabiegom konstrukcyjnym oraz technologicznym, mającym na celu zwiększenie żywotności osi pojazdów trakcyjnych oraz tocznych. Przedstawiono metody zwiększenia bezpieczeństwa i niezawodności osi zestawów kołowych na przykładzie wagonów towarowych. Poruszono istotne problemy związane z projektowaniem osi zestawów kołowych napędnych zespołów trakcyjnych dalekobieżnych, gdzie zaproponowano bardziej ostrożne podejście do przyjmowania naprężeń dopuszczalnych, wynikających z bardzo dużego przebiegu kilometrowego, wynoszącego nawet 500 000 km w skali roku. Zaprezentowano nowoczesną metodykę projektowania osi zestawów kołowych pojazdów trakcyjnych dalekobieżnych oraz lokomotyw, która jest wynikiem zdobytych doświadczeń eksploatacyjnych. Osie takich pojazdów są poddane obciążeniom zmęczeniowym w zakresie giga-cyklowym, a więc zdecydowanie większym od zakresu 107 cykli, wynikającym z krzywej Wöhlera. Podejście to porównano z metodyką przedstawioną w normach europejskich PN-EN 13103+A1: 2011 (dla osi pojazdów tocznych) oraz PN-EN 13104+A1:2011 (dla osi pojazdów trakcyjnych). Omówiono istotny wkład w zakresie rozwoju kryteriów technologicznych i badań odbiorczych osi zestawów kołowych, która wnosi norma europejska. Bardzo istotnym czynnikiem, wpływającym na żywotność osi są badania diagnostyczne, do których należy zaliczyć badania ultradźwiękowe oraz badania magnetyczno-proszkowe. PN-EN 13261+A1:2011. Artykuł został opracowany w ramach projektu badawczo-rozwojowego Nr R 10 004806/2009 pt. „Mikroprocesorowy system diagnostyczny głównych systemów trakcyjnego pojazdu szynowego uwzględniający ocenę bieżącą i prognozowanie stanów”, finansowanego z budżetu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.